به نام حضرت دوست که هر چه داریم از اوست

توی روز تولد ها، گاهی کسی که روز تولدش هست کادو می گیره، و گاهی هم اون به دیگران کادو می ده. بستگی به این داره که اون فرد چقدر بزرگوار باشه و یا روز تولدش چقدر براش مهم باشه.

امام حسن کادوی ما رو نمی دی؟کادوی من رو سیاه رو نمی دی؟ به گدایی که روز تولدت اومده در خونه ات داره از شما گدایی می کنه نگاهم نمی کنی؟ اگه دل گداهِ بشکنه چی؟ اون وقت بهش نگاه می کنی؟

آخه توی اهل بیت کرامتت زبانزد هستش. شمایی که این همه مهربونی هاتون و بخشندگی تون نقل زبونهاست. شما که مهربونترین ها روی زمین هستید.

وقتی که روز تولد می شه معمولا برای کسی که توی اون روز دنیا اومده جشن گرفته می شه .کادو و هدیه است که داده می شه .

به نظر شما این کادو ها رو بیشتر دوستان و مهمانان به کسی که روز تولدش هست هدیه می دهند یا اونی که روز تولدش هست به دوستان و مهمانانش هدیه می ده ؟‌

شاید بیشتر فقط دومی اش رسم باشه .

اما خیلی جاها هم کسی که روز تولدش هستش به دیگران هدیه می ده . مثلا یه شیرینی ، یه ناهار یا شامی ، یه عصرانه ای ، و یا یه پیک نیکی به خصوص دوستاش رو مهمون می کنه .

البته دوستان هم سعی می کنند در عوض اش هدیه بدهند .

امروز هم که روز تولد کریم اهل بیت هستش .

همونی که توی امام ها به کرامت و بخشندگی و سخاوت بسیار زیادی معروف است .

توی این روز به نظر من ، ماها نمی تونیم آروم باشیم .

هرچند شاید این ناآرومی ما از خوشحالی مون نباشد ، ولی باز هم هر چند که از دوستانش نیستیم ، اما فرصت خوبی برای عیدی گرفتن هستش .

یا امام حسن مجتبی (ع) ، ای کریم اهل بیت ،

من خیلی پرور هستم .

نه دعوتی . نه دوستی ای ، ولی باز هم خودم رو مهمونت به حساب می آریم .

نا سلامتی من یه عمر که نه ، ولی حداقل یه چند ساعتی نون و نمکت رو خوردیم و توی جمع دوستات نشستم .

نه اونها همه دوستات بودند .

منو حساب نمی کنی .

ولی نمی تونی راجع به بقیه این طوری حساب کنی .

من خیلی پرور سرم رو گذاشتم پایین و دارم می آم توی مجلس جشن تولدت .

تازه هیچ کادویی هم که نیاوردم .

برعکس خیلی هم ناراحتت کردم .

شاید زمانی هم که توی مهمونی ات هستم ، باز هم ناراحتت کنم .

اما تو که خیلی کریمی .

یعنی من امروز باید بگردم ، یکی رو که خیلی تو رو دوست داره پیدا کنم و توی این روز ازش عیدی بگیرم .

یعنی خودت نمی دی .

من که روسیاهم .

اما فقط خودت رو می خوام .

نمی خوام حداقل توی این روز برم پیش دیگران .

یعنی این قدر بدم ، که توی این روز هم نمی تونم مستقیم بیام از خودت مهربونی ات رو بخوام .

چطوری برم پیش دیگران .

خودت ......... یعنی می شه نگاهم نکنی .

درسته که خیلی دلم سیاه شده .

ولی .........

با همه این حرفها چند گل ناقابل رو امروز من به عنوان کادو به شما تقدیم می کنم .

می دونم وقتی قلبم پاک نباشه ، هیچ هدیه ای قبول نمی شه .

من توی عمل با شما دشمنی می کنم .

ولی اونها رو خواهش می کنم به پای نادونی من بزارید .

چون که : « ما امانت [ الهی و بار تکلیف ] را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه کردیم . پس از برداشتن آن سر باز زدند . و از آن هراسناک شدند . ولی انسان آن را برداشت . راستی او ستمگری نادان بود » ( احزاب / 72 )

آخه این ستمگری من با وجود جهل و نادانی ام بقیه مخلوقاتت رو هم اذیت می کنه .

اما بیشتر از همه به خودم ضربه می زنم .

اگر من نادان نبودم که این قدر زیاد به خودم ضربه نمی زدم .

اما آخر از همه عکس یه گل خیلی خیلی زیبا رو به مناسبت روز تولدت بهت تقدیم کنم .

به همراه اسم یه نفر که می دونم خیلی دوستش داری .

شاید که یه نگاهی به من کردی و مهربونی ات رو هم به این گدای روسیاه در خونه ات نشون بدی .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: